Wiadomości z Opola i okolic

Nowy biskup zastąpił abp Alfonsa Nossola

Ingres opolskiego ordynariusza

W sobotę 28 sierpnia nowo mianowany biskup ANDRZEJ CZAJA objął obowiązki ordynariusza diecezji opolskiej, zastępując na tym stanowisku abp Alfonsa Nossola, który przeszedł na emeryturę.

Urodził się 12 grudnia 1963 w Oleśnie. W latach 1978–1982 kształcił się w Liceum Ogólnokształcącym im. Lotników Polskich w Oleśnie, gdzie zdał egzamin dojrzałości.

W latach 1982–1988 studiował w Seminarium Śląska Opolskiego w Nysie. Święcenia diakonatu otrzymał 25 października 1987 w Nysie przez posługę Gerarda Kusza, biskupa pomocniczego opolskiego, natomiast święceń prezbiteratu udzielił mu 11 czerwca 1988 w Kluczborku inny biskup pomocniczy opolski Jan Bagiński.

W latach 1989–1993 odbył studia specjalistyczne w zakresie teologii dogmatycznej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie w 1994 uzyskał doktorat na podstawie dysertacji Jedna Osoba w wielu osobach. Pneumatologiczna eklezjologia Heriberta Mühlena.

W latach 1996–1998 przebywał na stypendium naukowym w Ekumenicznym Instytucie Johanna Adama Möhlera w Padeborn, gdzie przygotowywał rozprawę habilitacyjną Credo in Spiritum Vivificantem. Pneumatologiczna interpretacja Kościoła jako komunii w posoborowej teologii niemieckiej. W 2003 na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim zdał kolokwium habilitacyjne, po którym uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk teologicznych w zakresie teologii dogmatycznej.

Prezbiter

W latach 1988–1989 był wikariuszem w parafii św. Józefa w Zabrzu.

W 1993 został asystentem, a w 1999 adiunktem na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W 1994 objął stanowisko adiunkta na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Opolskiego, a w 2005 stanowisko profesora Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

W 2004 został mianowany kierownikiem Katedry Pneumatologii i Eklezjologii na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, a także kierownikiem Katedry Zasad Ekumenizmu na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Opolskiego. Objął również funkcję kuratora Katedry Teologii Rodziny Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

W latach 1999–2003 był kuratorem Koła Naukowego Teologów Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, organizując w tym czasie Tygodnie Eklezjologiczne. Pełnił funkcję sekretarza Rady Wydziału Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Był współautorem reformy studiów teologicznych na tym uniwersytecie. Koordynował zjazd absolwentów z okazji 75-lecia KUL-u.

W latach 1995–2000 pełnił funkcję sekretarza Sekcji Dogmatycznej Teologów Polskich. W 2005 został kapelanem wspólnoty modlitewnej przy parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Raciborzu.

Wszedł w skład Rady Naukowej Laboratorium „Więzi”. Wraz z Elżbietą Adamiak i Józefem Majewskim napisał podręcznik akademicki teologii dogmatycznej Dogmatyka, opracował również hasła do Leksykonu Duchowości Katolickiej i Leksykonu Teologii Fundamentalnej.

Biskup

14 sierpnia 2009 papież Benedykt XVI mianował go biskupem diecezjalnym diecezji opolskiej. 29 sierpnia 2009 otrzymał święcenia biskupie i odbył ingres do bazyliki katedralnej Podwyższenia Krzyża Świętego w Opolu. Głównym konsekratorem był arcybiskup Alfons Nossol, poprzedni biskup diecezjalny opolski, zaś współkonsekratorami Damian Zimoń, arcybiskup metropolita katowicki, i Jan Wieczorek, biskup diecezjalny gliwicki. Za swoje zawołanie biskupie przyjął słowa „Astare coram Te et Tibi ministrare” (Trwać przed Tobą i Tobie służyć). Jako biskup diecezjalny opolski objął urząd wielkiego kanclerza Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego.

W ramach prac Konferencji Episkopatu Polski objął funkcję przewodniczącego Komisji Nauki Wiary i Zespołu ds. Ruchów Intronizacyjnych, a także został członkiem: Zespołu ds. Kontaktów z Polską Radą Ekumeniczną, Zespołu ds. Stypendiów Naukowych i Językowych oraz Rady ds. Ekumenizmu.

W 2014 był współkonsekratorem w trakcie sakry biskupa pomocniczego opolskiego Rudolfa Pierskały.