Wiadomości z Opola i okolic

Czas idealny dla seniorów

Bujany fotel i zabawa z wnukami? Jeśli tak sobie wyobrażamy wymarzoną przez naszych rodziców emeryturę, to jesteśmy w błędzie.

Z perspektywy współczesnych seniorów wygląda to zgoła odmiennie. Badanie przeprowadzone na zlecenie Senior Apartments ukazuje zmiany, jakie zachodzą w postawach ludzi w wieku 65+. O ile 40-latkowie wciąż trwają w tradycyjnych wyobrażeniach o spokojnej starości, to sami seniorzy udowadniają, że ich aspiracje i plany na najbliższe lata, to coś więcej niż kapcie i pielenie grządek.

Seniorzy, którzy wchodzą w tzw. „trzeci wiek” mają przed sobą jeszcze wiele lat życia, a przede wszystkim nie czują się jeszcze starzy. To zasadnicza różnica w stosunku do utrwalonych wyobrażeń o roli babć i dziadków. Do niedawna wiek senioralny oznaczał życie bieżącą chwilą i bez planów na przyszłość. Obecni seniorzy mają przed sobą perspektywę co najmniej 20 lat życia. Dla wielu emerytura jest pierwszym okresem, kiedy będąc w stabilnej sytuacji materialnej, mogą skupić się na sobie i swoich planach. Pewien kłopot polega tylko na tym, że reszta społeczeństwa, w tym ich własne dorosłe dzieci, nie dostrzega ogromu zmian, jakie zachodzą w sferze aspiracji i potrzeb coraz nowocześniejszych seniorów. Prawda jest też taka, że i sami seniorzy nie są wolni od stereotypowych wyobrażeń co do swoich zobowiązań wobec dzieci.

Stereotyp nr 1
Dziadkowie są najszczęśliwsi, zajmując się wnukami
W pewnym momencie mama i tata stają się babcią i dziadkiem. Dorosłe dzieci są przekonane, że dla ich rodziców największą przyjemnością na emeryturze jest czas spędzany z wnukami. Tak sądzi prawie jedna czwarta dzieci seniorów, dzięki czemu opieka nad wnukami uplasowała się na pierwszym miejscu wśród najprzyjemniejszych aspektów życia na emeryturze wymienianych przez młodsze pokolenie. A co na to sami seniorzy?

Wnuki owszem kochają i czas z nimi spędzony jest dla nich ważny, ale na pytanie, co lubią w swoim życiu, opiekę nad wnukami wymieniło tylko 12 procent, czyli… o połowę mniej od swoich dzieci. Przede wszystkim cenią sobie wolny czas, lekturę czy realizację własnych zainteresowań.

Stereotyp nr 2
Emerytura to nuda i bezczynność
Okazuje się, że seniorzy nie obawiają się nadmiaru wolnego czasu i nudy tak bardzo, jak się wydaje ich dzieciom. Co zatem seniorzy zamierzają robić na emeryturze? Rozwijać się! Tak twierdzi blisko 40 procent. O takiej potrzebie wiedziało niespełna 20 procent ich dzieci. Najwyraźniej seniorzy wcale nie mają zamiaru popaść w „stereotypową” bezczynność czy żyć jedynie problemami dzieci i wnuków. Pojęcie „rozwijać się” jest bardzo pojemne. Może oznaczać studia na uniwersytecie trzeciego wieku, podróżowanie, zawieranie nowych znajomości, wspólne wyjścia do kina i teatru oraz inne, mniej typowe i do tej pory niezrealizowane pasje. W każdym przypadku oznacza to jednak, że chcieliby przede wszystkim zrobić coś dla siebie samych.

Stereotyp nr 3
Powinnością rodzica jest wspierać finansowo swoje dorosłe dzieci
Okazuje się, że sami seniorzy również wpadają w pułapkę stereotypowych wyobrażeń o swoich powinnościach względem młodszego pokolenia. Przeważająca większość, bo ponad 68 procent seniorów jest zdania, że mają obowiązek pomagać dzieciom. Tymczasem dzieci wcale aż tak bardzo tego od nich nie oczekują - jedynie niespełna 20 procent jest zdania, że wsparcie finansowe ze strony rodziców wpisuje się w tradycyjne międzypokoleniowe zobowiązania. Na pytanie, jak emeryt powinien wykorzystać zgromadzony przez całe życie majątek, aż 76 procent dzieci odpowiada bez wahania: „na własne potrzeby”. Póki co jedynie 1/3 seniorów jest gotowa to zrobić. Seniorzy potrzebują dobrze sprofilowanej oferty: jeśli smartphone to z czytelnym dużym ekranem, jeśli podróże, to niskopodłogowymi autokarami, jeśli mieszkanie, to bez barier architektonicznych, gwarantujące dostęp do szerokiego wachlarza usług, niezależność i bezpieczeństwo.