Wiadomości z Opola i okolic

Kołobrzeg nawet zimą przyciąga turystów. Wielu Opolan przebywa tu na wypoczynku sanatoryjnym. Aura sprzyja spacerom i wdychaniu jodu, którego najwięcej jest właśnie zimą. Pogoda jest niemal wiosenna i dlatego można usiąść na deptaku i wypić kawę wpatrując się w morze. Dzieci budują zamkowe fortece z piasku, a sprzedawcy bursztynu zacierają ręce, patrząc na tłumy przechadzające się po molo.
Miłośnicy ptactwa dokarmiają je bez umiaru, mimo że wszędzie umieszczono prośby, aby tego nie robić. Karmienie chlebem jest szkodliwe, gdyż powoduje choroby u ptactwa.
Turyści chętnie wchodzą na latarnię morską, skąd roztacza się widok na cały Kołobrzeg. W porcie stoi kilka ciekawych jednostek: od torpedowca po statek wikingów.
Ludzie chętnie fotografują się przed pomnikiem Stanisława Mieszkowskiego, usytuowanego koło latarni morskiej. Komandor urodził się 17 czerwca 1903 roku w Piotrkowie Trybunalskim. Zawsze marzył o morzu. Po ukończeniu Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej i wyższych studiów morskich we Francji, zajmował odpowiedzialne stanowiska w polskiej Marynarce Wojennej, m.in. nadzorował budowę polskich statków w stoczniach francuskich i angielskich. W czasie obrony wybrzeża w 1939 roku dowodził grupą kanonierek.
Po powrocie z niewoli niemieckiej, Główny Urząd Morski 8 VI 1945 r. skierował go do pracy na stanowisko pierwszego polskiego kapitana portu Kołobrzeg. Z ministrem Kwiatkowskim ustalał plany odbudowy zniszczonego portu. Na początku 1946 r. powołano go do Marynarki Wojennej. Został pierwszym komendantem i organizatorem Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej, szefem Sztabu Głównego MW, a później dowódcą floty.
Po 1949 roku aresztowano kilkudziesięciu generałów i wyższych oficerów, stawiając im fałszywe oskarżenia. W ramach postępującej "stalinizacji" wielu z nich stracono. 20 października 1950 r. aresztowano Stanisława Mieszkowskiego. Dwa lata później, 16 grudnia, wykonano wyrok śmierci. W 1956 roku został zrehabilitowany po tzw. "polskim październiku".
Tuż koło mola wznosi się majestatyczny pomnik Zaślubin z Morzem zaprojektowany przez Wiktora Tołkina. Ten ceremoniał wywodzi się ze średniowiecznej Wenecji i symbolizuje szczególny związek człowieka z morzem, wzorowany na instytucji małżeńskiej.
Pierwsze polskie zaślubiny z morzem odbyły się 10 lutego 1920 roku w Pucku. Powodem było odzyskanie niepodległości przez Polskę i uzyskanie dostępu do Bałtyku. Dowódca Frontu Pomorskiego gen. dyw. Józef Haller wrzucił do morza symboliczny pierścień .
Drugie zaślubiny miały miejsce 18 marca 1945 roku w Kołobrzegu po zdobyciu miasta przez polskie wojsko. Przy gruzach latarni morskiej zgromadziły się delegacje oddziałów I i II Armii Wojska Polskiego, walczące na froncie wschodnim. Pierścień wrzucił do wody kapral Franciszek Niewidziajło, a żołnierze złożyli ślubowanie wierności morzu.

Zdjęcia: Agnieszka Malik